Nais ko ibihagi sa inyo ang tulang pinadala sa akin ni Manolito Sulit , ang kalapating nagpasilong at nagpakilala sa akin sa tunay na mundo ng panitikang Pilipino.


Bayani
ni Manolito Sulit


Ganyan ang kanilang kasaysayan: aalis sila

Upang hanapin ang kalayaan, dati’y mula

Sa isang mananakop, at ngayon, sa kahirapan;

Hindi sila naiiba sa isang bayani ng epiko,

Umaalis para makipagsapalaran, magbabalik

Para bawiin ang kaharian, para magpakasal;

Hindi lahat, gayunman, ay ganyan ang kapalaran,

Gaya nina Rizal, Ninoy, at Contemplacion;

Bawat araw napatutunayan nating sayang lang

Ang kanilang kamatayan, dahil kaybabaw

Ng pagkakapunla ng aral sa ating mga pagkatao;

At inuulit-ulit lamang natin ang mga kwento

Ng pagsakop, ng pagkaalipin, ng pagtataksil;

Ang inakala nating pagpapatawad at paglimot

Ay tahasan palang pagwawalambahala,

O ang katamarang maghanap ng solusyon,

At ang karuwagang harapin iyon; sapagkat

Malungkot ang mag-isip, at ang gusto nati’y

Magsaya; kaya tama na ang isang mamamatay

Para sa lahat; husto na iyon; natubos na niya

Ang ating mga kaluluwa, at maglalaan tayo

Ng isang araw para siya’y alalahanin, hanggang

Makalimutan natin kung para saan iyon;

Gaya ng katubusang hatid ng mga OFW

sa maraming napasanla—lupa, katawan, at

maging kaluluwa ng bansa—upang makatawa

Ang mga naririto habang sila roo’y binabaka

Ang kakaibang alimuom, wika at pagmumukha,

Hanggang masanay sila sa nararamdamang

Kaliitan, at ituring na iyon mismo ang halaga nila,

Ang papel ng Filipino sa isang bansang seryoso

Na may malalaking layunin at ambisyon sa mundo;

Lahat tayo’y handang gawin ito pagdating

Ng pagkakataon; nagkapare-pareho rin tayo;

Iyan na marahil ang tinatawag na kultura;

Kaya nang pinalad na makaalis si Felipe, Sr.,

Hindi lamang kanyang mag-iina ang masaya,

Maging ang gobyerno; nabawasan kasi ng isa

Ang pinangakuan ng Pangulo, at nadagdagan

Ang magtutustos ng dolyar sa ekonomiya;

Ang mahalaga ay ang tiyaking hindi ito

Babagsak sa kanyang termino, at mapatunayang

Mas mabuti ang may PhD sa ekonomiks

Kaysa wala, o ang mapabilang sa koalisyon

Kaysa walang kabilangan, at ang makinabang

Sa pagbagsak ng isa pang kawawang bansa;

Sukat ka bang idolohin, ha, Angelo dela Cruz?

Kung ang pakinabang na iyo’y sinilo mo

Sa munting siwang ng talim sa iyong leeg?

Paano haharapin ng ibang hindi nakinabang

Ang nakaambang pagtaas ng presyo ng pandesal?

Magpapatuloy ang pangingibang-bansa, pila-pila,

At mula roo’y isusulat nila sa atin ang disiplina,

Ang kalinisan, at ang kamurahan ng tinapay;

Pagkat ang kakayahang bumili ng pandesal,

Ay isang seryosong usaping pang-ekonomiya;

Hindi ito dapat balewalain ng Malaca?ang,

Dahil maaaring ilunsad ang isang rebolusyon

Sa islogang, “Kapayapaan, Lupa, Pandesal;”

Ito na nga kaya ang rebolusyong magpapauwi

Sa mga anak para sa naghihingalong ina?

Sino kaya sa kanila ang magpapakaabala?

Aarkila na ba tayo ng masasakyan, at kahit

sa lugar ng digmaan, bibigyan natin ng puwang

Ang pananabik? Iinom ba tayo, aawit habang

Nakamulagat sa alindog ng malaking TV?

Maging kasintamis kaya ng dati ang tsokolate?

Paano kung isang sulat lamang ang dumating,

Hindi kapatid, ni isang pumapayag na bayani?

Gigiyagisin kaya ang kalooban natin ng tagubiling:

“Ipalibing n’yo na… kulang pa ba ang aming padala?”

Hahantong tayo sa pinakadulong tuldok,

Na hindi mawari kung ano yaong nawawala…

At buong akala nati’y—buo silang magbabalik.